Erdal Arslan 

Yok-Oluş-Turmak

15 Şubat- 28 Mart 2025 

Cadde160 Art Gallery

Selin Berberoğlu 

Galeri Direktörü

 İlerleme, gelişme, kalkınma, oluşturma, yapma, inşa etme… Moderniteye ait bu kavram seti, yani hem liberal hem Marksist ütopyaların ortak köşe taşları, distopik, yaşanılamaz bir dünyanın haberci kavramlarına dönüştüler zaman içinde. Erdal Arslan’ın imgeleri, yaşamı zenginleştirme inanışıyla oluşturulmuş bu önermelerin tamamına şüpheyle yaklaşmaktadır. Keza sanatçı; oluşturma, inşa etme veya ilerlemenin insanın doğayla ilişkisinde en problematik yön olduğunu göstermektedir. Espasta gittikçe büyüyen ve hacimli boyutlara ulaşan geometrik katılıklar, bakışın ve resmin merkezine oturmaktadır. Bu yaşam emarelerinin gittikçe azaldığı uzamda parçalanma, dağılma ve yok olma diyalektiği ise esas döngüyü yaratmaktadır. Döngü, harekete yaslanmaktadır; ancak hareket daha çok yıkıma ait hareketlerdir. Mekaniktir; ve derinlere dalan veya boşlukta gezinen devasa makinelerin titreşim ve kırılmalarını akla getirmektedir. Böyle bir uzam veya dünya; güvencenin, huzurun sonsuzca kaybedildiği bir dünyadır aynı zamanda. 

   İnsanın ‘’oluşturma ve yaratma’’ arzusuyla esiri olduğu ve aynı zamanda önemsiz bir ayrıntı veya bir leke haline geldiği bu dünya; gittikçe renksizleşen, çokluğunu yitiren bir dünya haline gelmektedir. Erdal Arslan’ın uçuşan bu imgeleri aslında tanıdık formların, geometrilerin nasıl da distopik bir anlatının simgeleri olabileceğini etkileyici bir şekilde ortaya koymaktadır. Kareler, daireler ve halkalar, aklın sınırsız arzularının doğa ile mesafelenmesinde nasıl korkunç sonuçları olabileceğine dair yoğun sembollerdir. “Vitruvius Adamı”, aklı ve ruhu birbirinden ayırdığından beridir yaşam güvende değildir belki de... Akıl yok edici bir karabasandır Erdal Arslan’ın imgelerinde. Oluşturmanın, inşa etmenin, yaratmanın masum birer arzu olmayabileceğinin, birer burgaç gibi bütün yaşamı ve dünyayı içine çeken hırslarla yok oluşa götürebileceğine dair işaretlerdir...