Olgu Ülkenciler, 80’lerde çocukluğunu yaşamış, “kayıp” olarak adlandırılan kuşağın genç yetişkinlerinden. Dönemin neredeyse karakteristiği olan, hayatta/ayakta kalma mücadelesinin ve rekabetin bireye dayattığı “hiç bir şey canını sıkmıyormuş, hep mutluymuş gibi görünme zorunluluğunu'' ,sistemin kendisi ve dış dünya arasında yarattığı bu yapay uçurumu, yaşadığı kadınlık hallerini resmine yansıtarak aşmaya çalışıyor. Evkızı sergisinde sanatçı, geçirdiği bireyselleşme ve cinsel farkındalık süreçlerini mekanla kurduğu ilişki üzerinden sorguluyor. İlk etapta, birbirinin içine geçmiş bedensiz cinsel uzuvların kullanımıyla, izleyen üzerinde pornografik bir etki bırakan işler, dikkatli bakıldığında, toplumsal cinsiyet kodlarıyla örülmüş karmaşık bir sistemi görünür kılıyor. Bu sistemde evkızı, dantallerle süslenmiş, kapısından bacasından bazen kan, bazen karanlık dumanlar fışkıran evi ile dışarıdaki dünya arasında gidip geliyor. Ev, mahrem ve tekil olanın yaşandığı yer iken; dışarısı, cinselliğin paylaşıldığı, aynı zamanda da baskılandığı bir alan. Bu iki alanı birleştiren vücut sıvıları ve evden bir kaçıp bir geri dönen playboy tavşanı: ''Mekan her ne kadar parçalı olsa da beden ve zihin her zaman sınırların ötesine geçecek.” der gibi. Dolayısıyla, Ülkenciler'in resmi için, biz neredeyiz, ev nerede, cinsellik nerede? yalnış sorular. Asıl soru, hem zihnimizde hem de günlük hayatımızda birbirinden ayırdığımız mekanlarla kurduğumuz ilişki biçimleri ya da evden kaçan tavşanının nereye gittiği ve ne yaptığı.
Sergi 10 Aralik -15 Ocak 2010 tarihleri arasinda C.A.M Beyoglu Galerisinde izlenebilir.