1-28 Ağustos 2008 Mehmet Teoman Fotoğraf Sergisi

MEHMET TEOMAN

1950’lerde ilkokulu Paris’te okudu. 1960’larda Galatasaray Lisesi’ni bitirdi, biraz hukuk, biraz gazetecilik tahsili gördü. Muhabirlik, otobüs firmalarında hostluk, çeşitli otellerde resepsiyon memurluğu, küçük çaplı turistik tesislerde yöneticilik görevlerinde bulundu. Bu dönemde ilk evliliğini ve er olarak askerliğini yaptı. 1970’lerin başlarında Koç topluluğuna girdi ve üç yıl boyunca TOFAŞ’ın Güney Doğu bölge sorumluğu görevinde yer aldı. İstifa edip şarkı sözü yazmaya başladı… 1980’lerde gazino, gece kulübü, tiyatro vb. mekânlara şov, kabare, müzikli oyunlar yazdı yönetti, sahneye koydu… Aynı sektörde menajerlik, emprezaryoluk, süpervizörlük, danışmanlık, prodüktörlük ve işletmecilik yaptı. Araya butik giyim imalatı, mağazacılık, defile organizasyonları ve koreografisi, gümüş takı, hediyelik eşya sektörlerinde imalat ve idareciliği de sıkıştırdı. Bu dönemde 2. ve 3. evliliklerini de tamamına erdirdi. 1990’larda çeşitli sanatçılara albüm konsept ve prodüktörlüğü yapmanın yanı sıra, bir sinema filminde ve çeşitli televizyon dizilerinde küçük roller aldı. Yeni kurulmuş bir kanalda kendi hazırlayıp sunduğu özgün formatta 100 bölümlük sohbet programına imza attı. Bu dönemin sonuna doğru DJ’liğe soyundu… 2007 yılının Ağustos ayında her türlü gece çalışmalarını, iş ilişkilerini askıya alarak, kalem kâğıdı bir kenara bırakarak hayatında ilk defa edindiği bir fotoğraf makinesiyle ve hiç bir eğitim almadan sokaklarda “Objektifiyle şarkı sözleri yazmaya” başladı…

Ömer ve Aytek adlarında, şimdilerde kocaman birer adam olmuş çok sevdiği iki oğlu var…

Hayatında yaptığı hiç bir işi “iş” olarak ele almadığı, tamamlayıp sonuçlandırmadığı ve sadece yaşam biçimi olarak sevip, yaşamın doğal ve özgür akışına bırakan biri olarak “fotoğraf” konusunda da “bir şey” olmadığı ve olmayacağına inanmaktadır…

“Bu da geçer…”

Her gün bir yerden göçmek ne iyi, her gün bir yere konmak ne ala, bulanmadan, donmadan akmak ne hoş… Dünle beraber gitti cancağızım; ne kadar söz varsa düne ait, şimdi yeni şeyler söylemek lazım… Mevlana