Bu proje; Türk toplumunun, büyük şehirlerde, özellikle İstanbulda Gazete ve Televizyon kanallarının çoğunda Magazin gazeteciliğinin önlenemez yükselişi, giderek İstanbuldaki eğlence hayatının;bir kısım dar gelirli insanların, kolay ve hızlı sınıf atlama üzerine sıkça kafa yormalarıyla taklit edilmesi gereken bir örnek haline gelmesi ve Televizyonun son bir iki sene içinde tetiklediği Gelin-Kaynana türü programlar ve çeşitli yarışmalarla nasıl bir prototip haline dönüşmeye başladığını vurgulamaya yönelik bir düzenlemeydi.


Türkiyede seksenli yılların başında köylü ve kentli nüfus eşit- ken, günümüzde kentli nüfus yüzde yetmişlere doğru hızla ilerliyor. Ellilerden itibaren köyden kente göç hızlanıyor ve yalnızca yeni insanlar değil, bambaşka değerler, zevkler, duygular ve tatlar kenti ele geçiriyor.

Varoşlar, gecekondu mahalleleri kentin içinde yer alır ve Arabesk kültür , Fantezi Müzik, Kebap, Minibüs şehri ele geçirirken Göçmen, yerleşik kültürden kabulünü istiyor, reddediliyor ama asla vazgeçmiyor.Öyleyse Arabesk ve beraberinde getirdiği Kitsch kültür, kentte kaybolmaya, susmaya karşı yapılan bir çoğul itirazdır diyebilir miyiz ?...

Anadolu pavyonlarından İbo ya da Müslüm diye birileri çıkıyor, şalvar ve mintandan birkaç yıl içinde beyaz takım elbiseler giyen Pop-Kültlere dönüşüyorlar.Yolunu kendi bulan ve buldukça kaybeden bu anti-kahramanlar sonuçta dinleyicileri tarafından Kült haline getiriliyorlar.

Bu örnekler, eğitimin ne kadar gereksiz olduğunu, şöhret ya da para sahibi olmanın belli yöntemleri olduğunu ve bunları uygulamanın, taklitçisi olmanın kısa yoldan sınıf atlamanın tek yöntemi olduğunu ülke Televizyonlarından hergün, her saat hayatımıza sokulan programlarla dayatıyor ve bir çeşit beyin yıkama olarak nitelendirebileceğimiz boyutta kabul görüyorlar.

Benim projem; Pop-kültün tüm yansımalarının yer aldığı kitsch bir oda. Kocasından yeni ayrılmış varoşlardan dul bir kadın veya özgürlüğünü kendince ilan etmiş sınıf atlamaya hevesli ve bunun yolunun Televizyon ya da magazin dergilerindeki tariflerden geçtiğine inanan bir kadın...


Bir yanda televole, gelin-kaynana program parçacıkları; mankenler, futbolcular aynı tarifleri uygulayarak ülkenin yüksek standardlı yaşam seviyesine dişi, tırnağı ve başka şeyleriyle ulaşabilmiş kadınlar idolleri..Büyük bir yoksulluktan gelen bu gündelik yaşamın yeni insanının gözü asla doymuyor. Ben bu odayı, Kültürün beşiği, bu insanlar için aslında uç noktası olan bir müzede hayal ediyorum;tüm gerçek televizyon görüntüleri ve müziğiyle...Biz, yani aslında kendine yabancı Türk toplumunun bu noktada yansımamızı bulacağımıza inanıyorum.

KEZBAN ARCA BATIBEKİ

İstanbulda dogdu. 1980 yilinda İDTGSYO ( Şimdiki İst. Marmara Üni. ) Grafik bölümünden mezun oldu. İsveç TV için bir çocuk filmi, uzun metrajlı filmlerde fotoğraf ve Sanat Yönetmenliği, sanat üzerine yazılar yazdı..1983 te gittiği ve uzun süre kaldığı Oxford ve Londrada resim üzerine yoğunlaştı. 1984 ten itibaren popüler kültür ve üzerine yaptığı resimlerle Çağdaş sanat ortamında tanınmaya başladı. O yıldan bu yana 16 kişisel sergi açtı, birçok yurtiçi ve yurtdışı karma sergiye katıldı. İki kez Esbank büyük ödülü aldı. İstanbulda yaşıyor, resim, fotoğraf, yerleştirme ve kısa film üzerine çalışmalarını sürdürüyor.

Son kişisel sergiler :

2004 / Kafes / Maçka Sanat Galerisi
2004 / Yolda / The Bunka Quint Gallery in the Costume Design Museum / Tokyo  Japonya
2005 / I Shot Andy Warhol in İstanbul / Proje4L Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi  Artvarium / İstanbul


Son karma sergiler :

2005 / I Shot Andy Warhol in İstanbul / Cinema Odysee - 17. Türk Sinema Günleri / Strasbourg  France
2007 / Istanbul Now / Lukas Feichtner Art Gallery / Viyana  Avusturya
2008 / Baku Bienali / Baku Azerbaycan