HİÇLİK

İnsan kaotik bir valıktır. Varoluşumuz içsel huzurun olmasıyla bir denge yakalayabilir. Yıkım için ard arda bekleyen bir toplumun içinde kendi

bireyselliğimizi kazanıp, barışık olabilmektir, insan olmak.

Karmaşanın ve olumsuzluğun her türlü halinden ( maddi, manevi ) kaçabilirsek bir denge kurabiliriz. İnsanlar her gün bir şeyin yerini bir şeylerle değiştiriyor bilinçli, bilinçsiz bir şekilde. Tek gaye bu oluşum içerisinde kendi varlığımızı içimizdeki boşluğu doldurarak anlamlandırabilmek. Fakat bu boşluk hissi ne yaparsak yapalım bir şekilde içimizde bir hiçlik hissi ile yeniden karşımıza çıkabiliyor. Sanki bu çıkmazın tek çözümü sevgi anlayışımızdaki algı değişimidir.

Çünkü o akılcı mantığın suratına tüküren bir gerçektir, çırılcıplak soyunup savunmasızca teslim olmaktır, renklerle oynayan cocuklar, ancak sevgiden bulur cesaretini.Sevgi herşeydir.Her şey ise koca bir boşluktur.Önemli olan bu hiçlikte varolabilmektir.Ama bunun için üçmak gerekir ve uçmak için atlamak gerekir. Peki ne kadar yüksekten atlayabilirsiniz ?

Toprak Bek