VAROLUŞUN GİZEMİ VE SANATIN DİJİTAL DERİNLİĞİ
1984 yılından beri “dijital art” alanında sanatsal ve eğitsel çalışmalar yapan Hamdi Telli’nin son çalışmalarını içeren sergisinde, doğada var olan biçimlerin oluşumunu “simüle” eden formüllerle bu biçimleri yeniden üreten, bir anlamda yaratılışa öykünen eserler yer alıyor. Yaprakların, dalların kendini tekrarlayan büyüleyici güzellikteki formları, su altı dünyasının olağanüstü güzellikleri dijital ortamın geniş olanaklarının sanatçının yaratım gücü, parlak zekası, elit ve ince estetik algısıyla birleşmesi sonucu bir görsel şölene dönüşüyor.
Telli, “dijital art”ın ”başka hiçbir araçla elde edilemeyecek sanatsal yapıtları bilgisayar teknolojisini kullanarak üretmek” şeklinde tanımlanabileceğini söylüyor. Sanatçı, teknolojinin sanatla bağdaşmayacağını ileri sürerek “dijital art”ı eleştirenlere cevap olarak : “Teknoloji ve sanat tarih boyunca birbiriyle doğru orantılı gelişen ve insanı diğer varlıklardan ayıran iki temel unsurdur. Dolayısıyla, bir yapıtın yaratı sürecinde teknolojinin varlığı, sunduğu olanaklarla geliştirici bir etken niteliği taşıyacaktır.”diyor. “Dijital art” konusunda sıkça düşülen yanılgılardan biri de kavramın “dijital fotoğraf” ile karıştırılıyor olması. Elektronik algılayıcılar kullanılarak gerçekleştirilen bu fotoğraf türü, kimi zaman “dijital art”ta bir girdi olarak kullanılabilir. Buna karşın, kendi başına bir uygulama oluşturan “dijital art” –Telli’nin son segisinde olduğu gibi- hiç fotoğraf kullanılmadan yapılabilir. Dijital kamera ile çekilmiş bir fotoğrafı bilgisayara aktararak, bunun üzerinde renk düzeltme, maskeleme, yerleştirme, vb. geleneksel fotoğrafta da kullanılabilen uygulamaların, ya da boya ve fırça taklidi yapabilen yazılımlar kullanarak, yağlıboya, suluboya gibi geleneksel resim uygulamalarının benzeri olan işlerin de “dijital art” olarak kabulü doğru olmayacaktır.