Galeri Selvin’den İstanbul’un sanatçılarına adanmış özel bir kitap

"İstanbul'da 50 Sanatçı 50 Atölye"

Bu yıl 40. yaşını kutlayan Galeri Selvin, “İstanbul'da 50 Sanatçı 50 Atölye” adlı özel eseri sanatseverlere sunuyor. Türk çağdaş sanatının 50 öncü isminin İstanbul’daki atölyelerine keşfe çıkaran kitap, her bir sanatçının biyografisi, sanata yaklaşımı, atölyelerindeki doğal ortamları ve çalışma alanlarından fotoğraflarını bir araya getiren önemli bir başvuru kaynağı niteliğinde. Kurulduğu 1985 yılından bu yana "Sanata, Sanatçıya ve Sanatsevere" en iyiyi, en doğruyu sunma çabasıyla hareket eden Galeri Selvin, 40’ıncı yılında İstanbul’un sanatçılarına adanmış özel bir kitabı sanatseverlerle buluşturmanın heyecanını yaşıyor. Galerinin kurucusu Selvin Gafuroğlu’nun uzun soluklu ve titiz yürüttüğü çalışmaların ürünü olan “İstanbul’da 50 Sanatçı 50 Atölye” adlı kitap, her biri kendi alanında tanınan ve uluslararası başarıya ulaşmış 50 sanatçının İstanbul’daki atölyelerine ve üretim süreçlerine ışık tutuyor. Türkçe ve İngilizce yayınlanan kitap, Türk çağdaş sanatı keşfetmek isteyenleri, sanatçıların yaratım süreçlerinin tam ortasına davet ediyor. Sadece sanatseverler için değil aynı zamanda sanat dünyasında yer almak isteyen yeni kuşak sanatçılar için de önemli bir referans kaynağı oluşturacak nitelikteki kitapta, her biri kendi alanında tanınan ulusal ve uluslararası başarılara ulaşmış 50 sanatçı yer alıyor. Kitaptaki bu sanatçılar akademik eğitim süreçlerini tamamlamış, sayısız mekanlarda sergilere imza atmış, müzelerde işleri olan ve kendi sanatsal dilinde kendini kabul ettirmiş isimlerden oluşuyor. Kitapta her sanatçının biyografileri, sanata yaklaşımları, atölyelerindeki doğal ortamları görsel bir zenginlik ile sunuluyor. Kitap Naile Akıncı, Mehmet Pesen, Adnan Çoker, Özdemir Altan, Devrim Erbil, Mehmet Güleryüz, Muhsin Kut, Mehmet Aksoy, Tomur Atagök, Neşe Erdok, Mustafa Pilevneli, S. Saim Tekcan, Nur Koçak, Seyyit Bozdoğan, Alaettin Aksoy, Ali İsmail Türemen, Ergin İnan, Halil Akdeniz, Koray Ariş, Can Göknil, Berna Türemen, Mustafa Altıntaş, Hüsamettin Koçan, Hanefi Yeter, Ekrem Kahraman, Bihrat Mavitan, Resul Aytemür, Yusuf Taktak, Şahin Paksoy, Nedret Sekban, Gürbüz Doğan Ekşioğlu, Murat Morova, Yunus Tonkuş, Nejdet Vergili, Rahmi Aksungur, Kezban Arca Batıbeki, Serpil Yeter, Bedri Baykam, Alev Ermiş Mavitan, Maria Kılıçlıoğlu, İrfan Önürmen, Temür Köran, Feridun Oral, Akın Yıldırım, Zerrin Tekindor, Mehmet Uygun, Mustafa Horasan, Filiz Öztürk Doğan, Serdar Tekebaşoğlu ve Malik Bulut’un Türk sanatına ve İstanbul’a bıraktıkları güçlü izleri ortaya koyuyor. Türk çağdaş sanatını uluslararası düzeyde duyuracak bu çalışma aynı zamanda İstanbul'u dünyaya tanıtan sanatsal bir belge, bir bellek olarak da öne çıkıyor. “İstanbul’da 50 Sanatçı 50 Atölye” kitabının tasarımını Engin Kafadar üstleniyor. Kitaba 2016 yılında kaybettiğimiz sanat tarihçisi, sanat eleştirmeni yazar ve akademisyen Prof. Dr. Kaya Özsezgin de metinleriyle güç veriyor. “Sanatçıları, özel atölyelerinde gösteren fotoğraflara, inceleme kitaplarında sık rastlanır. Atölye içinden çekilmiş ve ortamı olağan dekoruyla görüntüleyen fotoğraflar ise sanatın üretim koşullarını ait olduğu boyutlarıyla yansıtması bakımından bu kapsamda en ilginç olanlarıdır. Sanatçının “kutsal” sığınağı olması bakımından atölyenin gözlerden uzakta, “intim” bir yapısı vardır; sanatçı orada kendisiyle başbaşadır. Bu yalnızlığının bozulmasına karşı durduğu için, çok özel dostları dışında orayı kimsenin ziyaret etmesini istemez. Hele çalışma anında, atölye ortamını bir başkasıyla paylaşmaktan yana olmaz. Sanatçılar tarafından yeri geldikçe dile getirilen bu gerçek, sanat yapıtının oluşum aşamasıyla ilgili çok özel bir ritüelden kaynaklanır. O nedenle de ender olarak kullanım eşyasının düzenli biçimde yerleştirildiği, çoğu zaman da her şeyin gelişigüzel çevreye saçıldığı atölye ortamları, orayı kullanan sanatçının meşrebine göredir. Oscar Wilde, De Profundis’te nesnelerin, onu kullanan kişiye göre “o” olduklarını belirtir. İnsan onlara nasıl bakıyorsa, nesneler öyle var olurlar. Sanatçı atölyelerinin, sanatçının yapısına ve mizacına göre olması, çalışma yöntemi uyarınca mekândaki yerini bulması doğaldır.” Kaya Özsezgin