NON, 28 Ocak'a kadar Gökçen Cabadan’ın Golem Sahnesi başlıklı dördüncü kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor.

Bu sergide Cabadan, yerleştirme, resim ve desenlerinde dergilerden, broşürlerden ve internetten bulduğu görüntüleri bir kolaj mantığında kurgulayarak alışılageldik öyküleme biçimlerini zamansızlaştırmaya çalışıyor.

Asıl bağlamlarından sökülüp alınan ve belirsizliğe sürüklenen portrelerde kimliksizlik, yerleştirmelerde ise bir ölüdoğa (natürmort) niteliği vurgulanıyor.

Golem, topraktan yaratılmış ruhsuz ama canlı bir varlıktır. Cabadan Golem imgesini bu sergi bağlamında bir akrabasızlaştırma, ilişkisizleştirme, bağlamından koparma, ya da bir ‘Frankenstein’ metaforu olarak kullanıyor ve göstergelerin bir zamanlar işaret ettiği fakat bu göstergelerden tamamen bağımsız bir alanın hayalini kuruyor.

Gerçeklik toplumsal hafızada çeşitli anlatılar yoluyla var olduğundan, daha önce düşünülmüş ve anlatılmışın dışında bir gerçeklikten bahsetmek de imkansızdır. Arşiv, belge toplama, tarihçilik de zamanı sıraya sokma zanaatinden ibarettir. Dolayısıyla tarih belki bir bilimden çok bir edebiyat türüdür.

Rembrandt’ın “Belshazzar’s Feast” resminde edebi anlatımı somutlaşmış olarak görürüz. Belshazzar’ın yaşamak için yirmi dört saatten az zamanı olduğunu duvarda el yazısı ile gördüğü anda kralın ve cariyelerinin korkmuş bakışlarından, altın çanaklardan dökülen şaraplara kadar, resimde her şey hareket halindedir. Böylece tüm olay zamanını tek bir kompozisyon içinde kavrarız. Uzun bir hikayeye ait anlatı zamanı katlanarak tek bir anın temsili içinde ifade edilmiştir. Bu farklı referanslar bütününde içerisinde katlar, bağlantılar ve hikayeler yoğunlaşmış anın içerisinde resme müdahale ederler- Golem resmi belirlemektedir ve resim Golemi ne kadar dinlerse, Goleme ne kadar bakarsa, hatta ona ne kadar teslim olursa o kadar beslenmektedir.

Cabadan Golem Sahnesi sergisiyle izleyiciyi ilkelliğe davet ediyor. İlkel insanın mağara duvarlarına avını çizme sebebini arıyor.