Hayatın ve Işığın Ressamı: Fausto Zonaro Bir Osmanlı Saray Ressamının İstanbul’daki Hayatı ve Eserleri Ünlü Oryantalist Ressam Fausto Zonaro’nun Hatıratı, Dünyada İlk Kez Türkiye’de Yayımlanıyor… Yapı Kredi Kültür Merkezi Sermet Çifter Salonu’nda da, 24 Eylül - 1 Kasım 2008 tarihleri arasında Fausto Zonaro’nun, hemen hepsi Türkiye’de ilk kez sergilenecek olan eserlerinin yer aldığı bir sergi düzenleniyor. Hayatın ve Işığın Ressamı: Fausto Zonaro / Bir Osmanlı Saray Ressamının İstanbul’daki Hayatı ve Eserleri adlı sergide Adolphe Thalasso’nun yazdığı, 1908 yılında Paris’te üç yüz adet özel bir baskıyla yayımlanan Déri Sé’adet ou Stamboul, Porte du Bonheur adlı; resimlerini Zonaro’nun yaptığı kitaptaki eserlerin orijinalleri izleyiciyle buluşacak. Hepsi İstanbul’daki günlük hayat üzerine kırk dokuz renkli gravürün yer aldığı ve ayrıca ilk on iki nüshasına sanatçının birer adet orijinal suluboya çalışmasının da eklendiği eser, zamanında, nüshaları numaralanarak satışa sunulmuştu.

Biyografi

Fausto Zonaro, 1854 yılında İtalya'da Masi'de doğdu.Gençliğinde duvar ve bina yapımı işlerinde çalıştı ve aranılan bir usta oldu.Bu işten sıkılınca ressamlığa merak sardı, özellikle kiliselerde fresk yenileme gibi sanatını gösterebileceği işlerde çalıştı. Zonaro, daha sonra kendisinden resim almak isteyen Elisabeth Pante ile tanıştı ve ona aşık oldu.Onunla birlikte 1891 yılında oryantalist bir tutkuyla merak ettiği İstanbul'a geldiler ve burada 1892'de evlendiler.Burada Taksim civarlarında Ayazpaşa Mezarlığı ile Ayazpaşa arasında '' Ömer Efendi '' isimli birine ait dairede 34 lira kira ile yaşamaya başladılar. Suluboya tabloları beğeni toplayan Zonaro, bir gün Teşrifat Nazırı Münir Paşa tarafından Yıldız Sarayı'na davet edildi ve burada Osman Hamdi ile tanıştı.Daha sonra Münir Paşa'nın eşine resim dersi vermeye başladı ve Zonaro çifti İstanbul'da sanata yakın çevrelerde iyice tanındı.Zonaro, Münir Paşa'ya eserlerini II. Abdülhamit'e göstermek istediğini belirtti ve isteği yerine getirildi, Abdülhamit Zonaro'nın suluboya tablolarını beğenmişti. Fausto Zonaro,1896 yılında bir gün Galata Köprüsü üzerinde geçit yapmakta olan Ertuğrul Süvari Alayı'nı gördü ve bu gösteriyi çok beğendi; her cuma günü buraya gelerek geçidi izledi ve sonunda bu töreni resmeden ayrıntılı bir tablo yaptı.Bu tabloyu Münir Paşa ve II. Abdülhamit çok beğendi ve Zonaro Mecidiye Nişanı'na layık görüldü.Bununla birlikte ''Ressam-ı Hazret-i Şehriyari'', yani ''Saray Ressamlığı'' ünvanlığına layık görüldü. 1905 yılında II. Abdülhamit, ressamdan İstanbul'un Fethi'ni tasvir eden tablolar yapmasını istedi.Zonaro'nun bu tabloları da çok beğenildi ve maaşına zam yapıldı. 31 Mart Ayaklanması'ndan sonra II. Abdülhamit devrildi ve Abdülhamit'in kadroları tasfiye edilmeye başlandı.Zonaro'ya da Ekim 1909'da saray ressamlığı ünvanının kaldırıldığı bildirildi.O da 20 Mart 1910'da ailesiyle birlikte İstanbul'u terk etti.Sanatçı İstanbulu sevmesine ve yaşamak istemesine rağmen San Remo'da vefat etmiştir. İtalya'ya dönmesinden 10 yıl sonra, 1920'de eşinden ayrıldı ve kızıyla yaşamaya başladı.1929 yılında, 74 yaşında San Remo'da vefat etti.