Nevin Aladağ'ın "Sahne" başlıklı sergisi, Arter'in üçüncü katını bir serbest performans alanına dönüştürüyor. Sanatçının çeşitli renklerde yapay saç kullanarak ürettiği ve her birini farklı bir sahne gibi tasarladığı bu birimler, hem sahne perdesi boyutlarına büyütülmüş saç modellerine, hem de saçtan yapılmış perdelere benziyor. Aladağ, mekânın kendi ölçeğinden yola çıkarak her birini yaklaşık üç metre uzunluğunda ürettiği bu birimlere, yapay saç kataloglarındaki numune adlarına benzer "Sahne I, Camgöbeği" gibi isimler veriyor.

Her ne kadar isimler doğrudan cinsiyetle ilgili ipuçları taşımasa da, uzun ve şekil verilmiş saçların ancak bir kadına ait olabileceği yönündeki yaygın varsayım, bu "Sahne"lerin belli yaş ve tarzlarda kadın karakterlermiş gibi algılanmalarına yol açabilir. Öte yandan, kullanılan malzemenin yapaylığı, izleyicinin model ve renkler üzerinden yapabileceği çıkarımlara da gölge düşürür. İzleyici, bu serbest performans alanında isterse izleyen olma konumunu seçebilir ya da bir adım öteye geçip izlenen olmayı tercih edebilir ve kendine yakın bulduğu bir karakter/sahne'nin oyuncusuna dönüşebilir.

"Sahne"yi tek başına heykel, yerleştirme ya da performans olarak tanımlamak zor. Adıyla bir performans sahnesini ya da sahnelemeyi hatırlatan bu iş, malzemesi ve formu aracılığıyla kimliğin cinsiyet boyutuna da gönderme yapıyor. Nevin Aladağ izleyiciye, cinsiyetin performatif yönleri üzerine düşünebileceği ve isterse sahneye çıkıp performansını gerçekleştirebileceği serbest bir alan açıyor.