Şubat Ayı Sergileri | Yazan Yasemin Semercioğlu

Öncelikle Banksy ile başlamak istiyorum. Global Karaköy’de ses getiren bir açılış ile Banksy’nin koleksiyoncularda bulunan eserlerini bir araya getiren “The Art of Banksy” (Banksy’nin Sanatı) sergisi dünyada ilk kez İstanbul’da sanatseverlerle buluştu. On yıldır başta İngiltere olmak üzere yaptığı sokak resimleri ile tanınan ve gerçek kimliği bilinmeyen ünlü sokak sanatçısının sergisinin küratörlüğünü ise Steve Lazarides yaptı. İzleyiciyi alışılmışın dışında formatlarda buluşturan sergide, kendinizi bir an Londra sokaklarında bir an da bir İngiliz’in oturma odasında buluyorsunuz. Bugüne kadarki en büyük Banksy sergisi olma özelliği taşıyan sergide, aralarında Banksy’nin “Kırmızı Balonlu Kız”, “Gül Şimdi”, “Hizmetçi” gibi en bilindik eserlerinin de bulunduğu toplam 100 eser izleyiciyle buluştu. “Gerilla sanatçı” olarak da tanınan Banksy, eserlerinde savaş karşıtı, tüketim çılgınlığını eleştiren çevreci ve hayvan haklarını savunan mesajlar vermesiyle tanınıyor. Eserleri üzerinden para kazanılmasını eleştiren ve sergilenmesine karşı olan Banksy, gerçekleşen sergilerine resmi onay vermiyor. İstanbul’da ki sergi ile tezat bu düşünceler diyebilirsiniz. Hem bir yatırım şirketinde sergilenmesi ve girişinin ücretli olması çok konuşulan konular arasında. Fakat Serginin en çok konuşulan bir konusu da Banksy’nin bu sergiden haberdar bile olmaması. Serginin küratörü olan ve bir dönem Banksy’nin menajerliğini yapan Lazarides ise 10 yıldır görüşmediklerini ve kanuni olarak izin almak zorunluluğu olmadığını belirtmiş. Steve Lazarides 2014’te de “Banksy: The Unauthorised Retrospective” (Banksy: İzinsiz Retrospektif) adlı bir sergiyle Banksy’nin eserlerini satışa sunmuştu.

Banksy
 

Dilan Gerede Erkaya | Doors of Perception | Piramid Sanat

Dilan Gerede Erkaya


Banksy’den geçiş yapacağım diğer sergi ise yine graffiti bağlantılı. Sanatçı bir aileden gelen, 10 yaşındayken graffiti yaparak bu dünyaya adım atmış Dilan Gerede Erkaya’nın 15 yaşında Piramid Sanat’ta açmış olduğu ‘Doors of Perception’sergisi. Annesi, babası fotoğraf sanatçısı olan Bennu Gerede ve Koray Erkaya’nın oğlu Dilan Gerede Erkaya, sanatçılarla dolu bir ailede büyümüş ve en çok anneannesi senarist, fotoğrafçı, oyuncu, yönetmen Canan Gerede’den etkilenmiş. Serginin ismi ise annesi Bennu Gerede’nin önerisi. Aldous Huxley’in yazdığı kitaptan geliyor. O kitap da Wiliam Black’in yazdığı bir şiirden çıkıyor bu isim. Tuval boyamaktan nefret eden Dilan’ın kapıları boyaması tesadüfen ortaya çıkıyor. Diğer taraftan kaykay ve sörf yapan Dilan’ın sergi de sörf tahtasını da boyamış olup sergilediğini gördük. Nasıl Bedri Baykam küçük yaşta sergiler açtıysa Dilan’da bu yaşında açtığı ilk sergisi ile bize bu yolda parlayacağına dair yeşil ışık yakmış oluyor. Bize de yolun açık olsun geleceğin sanatçısı, demek düşüyor.



Dilan Gerede Erkaya
 

Çağatay Odabaş | Çekim Kuvveti | Bozlu Art Project

Çağatay Odabaş

Bozlu Art Project’de Çağatay Odabaş’ın “Çekim Kuvveti” isimli sergisi, adı üstünde sizi farklı bir zamana, mekâna bir kurgu filmin içine çekip alan bir sergi. Küratörlüğünü Oğuz Erten’in yaptığı sergi, bilim kurgu sinemasına büyük ilgi duyan Odabaş’ın sanatsal beslenme kaynaklarının resimlerine olan etkisini yansıtıyor. Yapıtlarının üretim sürecinde birçok desen çalışması yapan ve dijital müdahalelerle rengin olasılıklarını sorgulayan Odabaş’ın, titizlikle seçilmiş renk ve boyama tekniği ile oluşturduğu kompozisyonlardaki dinamik etki izleyiciyi kendi temposuna davet eden bir devinim sunuyor. Ben bilim kurgu çok sevmesem de Odabaş’ın eserlerini o patlamaları beğeniyorum. Sergide birçok favorimin yanında Burhan Doğançay’a saygı duruşu için yaptığı eser ayrı bir yer ediyor kalbimde.



Çağatay Odabaş'ın Burhan Doğançay’a saygı duruşu için yaptığı eserinin önünde

 

Üç Şehir Bir Kahve | Milli Reasürans Sanat Galerisi

Kalbim de ayrı bir yeri olan başka bir şey de fotoğraf. Fotoğrafçı kimliğim ağır basar ve benim için fotoğraf sergilerinin de ayrı bir önemi vardır doğrusu. Nişantaşı’ndan çok uzaklaşmadan Milli Reasürans Sanat Galerisi’ne uğradığımda Manuel Çıtak’ın fotoğrafları karşılıyor beni. Konu kahvenin üç şehirdeki hikâyesi ‘Üç Şehir Bir Kahve: Kahire, İstanbul, Viyana’ .Farklı bir düzenlemesi olan sergiyi mis gibi kahve eşliğinde geziyorum. Sergide fotoğraf sanatçısı Manuel Çıtak’ın karelerine, akademisyenlerden, yerel halkların söylencelerinden, yazar ve şairlerden satırlar, alıntılar eşlik ediyor. Kahvenin serüvenini aktarırken İstanbul’u bir buluşma noktası olarak konumlayan projede Viyana, İstanbul ve Kahire’de günlük yaşamda kahve ile kurulan ilişki tüm çarpıcılığıyla gözler önüne seriliyor. Suna Altan’ın proje koordinatörlüğünü, Yeşim Bakır Küre’nin sergi tasarımlarını, Haluk Tuncay’ın grafik tasarımlarını üstlendiği “Üç Şehir Bir Kahve: Kahire, İstanbul, Viyana” sergisi, Mehmet Kurukahveci Kültür Merkezi tarafından düzenlenmiş ve bu da kaçırmayacağınız 27 Şubat’a kadar açık olan bir sergi.

 

Ardan Özmenoğlu | Abilerim Ablalarım | Öktem&Aykut

Ardan Özmenoğlu

Ve gelelim 2 yıllık bir galeri ile 32 yıllık bir galerinin ortaklaşa açmış olduğu sergiye. Son dönemin en popüler sanatçılarından Ardan Özmenoğlu’nun yeni sergisi ‘Abilerim Ablalarım’ bu iki galeride açıldı. Özmenoğlu çalışmalarının bir kısmını Abilerim diyerek İstanbul’da, Öktem&Aykut Galeri’de, bir kısmını da Ablalarım diyerek Ankara’daki Siyah Beyaz Galeri’de sergiledi ve sergi bitti kaçırdık zannetmeyin 17 Şubat’a kadar devam etmekte. Sergide postitler ve neondan çarpıcı işleri ile karşımızda olan, Özmenoğlu’nun eleştirel yaklaşımı ile mizahı ise iyiden iyiye keskinleşiyor. ‘Karakolda AynaVar’ ‘Abilerim Ablalarım’ ‘Kaldıramazsan Kaldırırlar’ sergide dikkat çeken eserlerden sadece birkaçı.



Ardan Özmenoğlu

 

Shezad Dawood | Zaman ve Mekâna Bağlı Kalmak Neden | Galerist

Shezad Dawood

Neon demişken yine bir neon işlerin hakim olduğu Galerist’te açılmış olan sergi geliyor aklıma. Galerist, İngiltere’nin önde gelen sanatçılarından Shezad Dawood’un Türkiye’deki ilk kişisel sergisi “Zaman ve Mekâna Bağlı Kalmak Neden” adllı sergiye ev sahipliği yapıyor. Dawood’un çalışmaları kültürler, tarihler ve kurgular arasındaki oyunlar ile yazarlık kavramının yapı bozumundan ortaya çıkan pek çok olasılığı irdeliyor. Film, neon ve resim teknikleriyle çalışan sanatçı, gerçek ve hayali, sinerji ve yoğunlaşma anlarını ortaya çıkarmak veya yaratmak için imge, dil ve öyküleme gibi birbirinden farklı sistemleri yan yana getiriyor. “Zaman ve Mekâna Bağlı Kalmak Neden”sergisi, iki film ve ilintili bir dizi büyük neon ile küçük tekstil işlerden oluşuyor. Neon sevenler için sergi 1 Mart’a kadar açık o tarihi binanın duvarlarında pembe atmosferi, neonun büyüsünü kaçırmayın derim.

 

Şeker pembe bir atmosferden çıkıp aşka yol almak istiyorum. Yönümü aşka çevirip kendimi aşk sergisinde Ekavart Gallery’de buluyorum. Kırmızının tutkusu kar tanelerinin yumuşaklığı sarıp sarmalıyor beni ve yasak elmaya ulaşıyorum… ‘Aşk’ nedir diyorum kendime ve cevabı kendimde saklayarak Ertuğrul Ateş’in “Aşk & Aşk” sergisini derin derin soluyorum. Ateş’in en son çalışmalarından oluşan sergide “Aşk” nedir? “Aşık” kimdir? Soruları düşüyor zihninize. “Aşk” arayışının sonsuz ve bitmeyecek bir arayış olduğunu bilerek yola çıkan sanatçı meseleye hangi “Aşk” sorusunu sorarak ve içe dönerek ve “Aşık” olarak “Aşk”ı arıyor ve bu sonu gelmeyecek yolculuğa çıkıyor. Yola çıkmak yol almak önemli olan da belki bu yolculuktur. Zor sorulara cevap arayan sanatçı “ilahi aşk” ve “dünyevi aşk” arasında gidip gelerek bu ruhsal yolculukta asla bulamayacağı cevapları arıyor. Ve yolculuk hakkında tuvallerinde ipuçları veriyor. Siz de sergi bitmeden, Aşk Sergisine uğrarsanız belki de kendinize ait bir yol bulup eserlerde yolculuğunuzun ve aşkın cevabını bulursunuz. 19 Şubat tam da Sevgililer Günü haftası yolunuz mutlaka Aşk’a düşsün.
 

Edwin Long

Bir de Oryantalist Dönemi resimlerinde ki kadınlar bana aşkı hatırlatır. Sanki ayrı bir büyüsü vardır o resimlerin. Şimdi yolculuk nereye dediğinizi duyar gibiyim. Antik Palace’da açılmış olan, doğu insanlarının, dinlerinin, dillerinin ve tarihlerinin incelenmesi anlamında kullanılan ‘Oryantalizm’ sergisine tabi ki. Bu serginin çok önemli bir özelliği de Türkiye’nin en önemli koleksiyonerlerinin en değerli oryantalist tablolarını toplumla paylaşıyor olmaları. En sevdiğim sergi çeşidinden biri de koleksiyonerlerin sergisidir. Çünkü o eserleri sadece onlar ve yakınları görebilirken bir galeride çok daha fazla kitleye ulaşmış olması, gün ışığına çıkması sanat adına yapılan güzel bir eylemdir. İşte ‘Oryantalizm’ sergisinde de birçok koleksiyonerin bir araya getirilerek bir dönem resimlerinin toplum ile buluşturulmasını sağlayan aileye Nurcan ve Turgay Artam’a ve paylaşmayı kabul eden koleksiyonerlere sanatseverler adına teşekkür etmek gerekir. Bir daha kolay kolay bir araya gelmesi mümkün olmayacağını düşündüğüm bu sergi mutlaka görülmeli. 15 Şubat son günü ve yine bakın Sevgililer Günü haftası en iyisi sevgilinizi, yoksa da çocuğunuzu, arkadaşınızı kolunuza takıp gidin…



Rudolf Ernst

 

Üryan, Çıplak, Nü

Çıplaklık konusunun, gelenekselden moderne çeşitli dönüşümleri kapsayan tarihsel ve toplumsal süreçler kadar, bireysel hassasiyetleri de içeren oldukça karmaşık bir olgu olarak karşımıza çıktığına dikkat çeken Ahu Antmen “Bu sergi ile nü resmin Türk sanatındaki gelişim evresini ele alırken, bir yandan da ülkemizde Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan süreçte sanatçı kimliğinin oluşumunu, kültürel olarak mahremle özdeşleştirilmiş kadın bedenine yönelik cinsellikten arınmış sanatsal bir algı geliştirmenin güçlüklerini, modern kimlik algısında sanat ve nü resim arasında kurulan bağlantıları resimlere bakarak düşünmeyi, düşündürmeyi amaçladık” diyor.

Çağatay Odabaş sergisinde ben

Eğer bu sergiye gitmediyseniz son günü 7 Şubat yetişmenizi tavsiye ederim. Kaçıranalar da www.ekavart.tv arşivinden izleyebilir, üstelik sergiyi Ahu Antmen’in anlatımıyla gezebilirler.

https://www.arttv.com.tr/sergiler/diger/uryan-ciplak-nu-pera-muzesi

Sanatsız kalmayın sanatla aydınlanın…